دیرینه شناسان آمریکایی و چینی با کشف بقایای فسیلی جدیدی توانستند ارتباط میان پیدایش چینه دان و حذف دندانها را در پرندگان پیدا کنند. دانشمندان آکادمی علوم چین و دانشگاه کانزاس با کشف و بررسی دو فسیل جدید از دو گونه پرنده به نامهای Hongshanornis و Sapeornis که در دوه کرتاسه می زیستند به یک تائید غیرمستقیم درخصوص چگونگی حذف دندان در پرندگان و پیدایش چینه دان دست یافتند.

با بررسی این فسیلها این محققان توانستند ردهایی از حضور چینه دان را در این حیوانات پیدا کنند. چینه دان یک اندام خاص در پرندگان معمولی است که به آنها در خوردن و هضم دانه کمک می کند.

در ابتدای دوره کرتاسه بین 100 تا 145 میلیون سال قبل به عنوان دوره ای بحرانی در تاریخ تکامل پرندگان شناخته می شود. در این دوره بسیاری از پرندگان اولیه پدیدار شدند و به سرعت متنوع شدند. اجداد این پرندگان دندان داشتند و از حشرات تغذیه می کردند.

در پرندگان مدرن دانه خوار، حضور سنگدان اجازه می دهد که آنها به سرعت دانه ها را جمع کنند و سپس در زمانی که پرنده در یک موقعیت آرام به دور از رقبا و یا شکارچیان احتمالی قرار گرفت آنها را هضم کنند.

این درحالی است که تاکنون در هیچ یک از فسیلهای پرندگان اولیه این اندام شناسایی نشده بود. اکنون در این بقایای فسیلی جدید، دانه هایی کشف شد که در موقعیت آناتومیک چینه دان در پرندگان امروزی نگهداری می شدند.

در بعضی از موارد حتی بافتهای نرم سنگدان نیز مشاهده شد که شباهت بسیاری به این ساختار در پرندگان مدرن داشت.

براساس گزارش Cosmos، این کشف همچنین شاهدی برای ارتباط میان پیدایش چینه دان و حذف دندانها است که پیشنهاد می دهد دانه خوار شدن پرندگان احتمالاً یکی از فاکتورهای مهم در کاهش دندانها در پرندگان اولیه بوده است.